Na de scheiding van zijn ouders wordt Wesley Haex, docent aan het vavo in Maastricht, lang niet gezien. Hoewel hij het liefst in de natuur is, komt hij in de bouw terecht. Totdat zijn vriendin ziet dat hij niet gelukkig is en hij zich aanmeldt voor het vavo. Dat is het begin van een nieuwe toekomst.
“Ik verloor mezelf een beetje”, zegt Wesley als hij terugkijkt op zijn jeugd.“ Ik begon het voortgezet onderwijs op de havo. Een normale leerling, de eerste anderhalf jaar gingen supergoed.” Tot zijn ouders gingen scheiden. “Je persoonlijk leventje staat op zijn kop. Normaal hebben je ouders aandacht voor jou, nu ligt hun eigen leven overhoop.” Wesley wordt ‘wat rebels’ en moet van de havo af. Na een vmbo-opleiding techniek en een jaartje timmerwerk aan het mbo stapt hij in het dakdekkersbedrijf van zijn vader. Twee jaar later slaat de twijfel toe.
Ik word docent!
“Het leek me toch wel spannend om zo’n bedrijf te runnen”, vertelt Wesley. Bovendien leert hij zijn huidige vriendin kennen, die hem vraagt of hij zijn werk wel leuk vindt. Wesley: “Mijn eerste reactie was: “Ik heb mijn kans gehad”. Tot hij samen met zijn vriendin, op het vavo stuit. Hij meldt zich aan voor een tweejarige havo-opleiding. “Daar is mijn toekomst gaan groeien.”
Als kind zat Wesley bij het IVN. Elke woensdag was er een natuurmiddag: dieren en planten zoeken, verblijven maken. Op de middelbare school viel dat weg. Wesley: “Toen ben ik bij scouting gegaan, vanaf mijn 18e bij de leiders. Moest ik opeens dingen gaan uitleggen: kompaslezen, knopen leggen.” Tijdens zijn studie aan het vavo komen Wesley’s liefde voor de natuur en zijn enthousiasme om jongeren iets te leren samen.
Zijn grote voorbeeld wordt biologiedocent Jet Radix. “Zij was zo enthousiast, had zoveel passie voor het vak... Ik dacht: dat wil ik ook!” Vanaf dat moment staat Wesley’s toekomst vast: hij wordt biologiedocent. Na het vavo volgt hij daarom de bacheloropleiding biologie in Tilburg. In 2015 is hij klaar, een jaar later solliciteert hij naar een functie bij het vavo. “Zat mevrouw Radix weer voor me, nu om mij te interviewen.”
“Laatst zei een leerling: meneer Haex heeft me niet alleen geholpen met biologie, maar ook in mijn eigen leven een stapje verder laten komen.” Dat is natuurlijk prachtig. Daar doe je het voor.”
Gezien worden
Het enthousiasme in zijn stem verraadt eenzelfde passie, zowel voor de biologie als voor het docentschap. Wesley is een veldbioloog in hart en nieren. “Welke salamanders zitten daar, welke vogels hoor je?” Ook met leerlingen hoopt hij er binnenkort op uit te kunnen om de praktische kanten van het vak beter zichtbaar maken.
Als docent vind hij het prachtig om de wat stillere leerlingen uit hun schulp te trekken. “Soms zie ik aan leerlingen dat ze niet gezien worden. Terwijl dat juist zo belangrijk is in zo’n klas.” Wesley vindt het geweldig als leerlingen de twijfels over hun toekomst met hem delen. Hij helpt ze verder te kijken, een pad uit te stippelen. En als ze denken dat hun dromen te hoog gegrepen zijn, vertelt hij dat hij vroeger precies hetzelfde dacht. “Laatst zei een leerling: meneer Haex heeft me niet alleen geholpen met biologie, maar ook in mijn eigen leven een stapje verder laten komen.” Dat is natuurlijk prachtig. Daar doe je het voor.”
Een organisatie vol verhalen
Wij zien het talent achter de verlegen blik. Het kleine hartje achter de grote bek. We kijken met open blik, nieuwsgierig en onbevangen. Naar onze studenten en naar elkaar. Samen gaan we de verbinding aan. We inspireren elkaar met onze verhalen. En simpelweg door wie we zijn.
